Profielwerkstukbegeleiding

Mensen doen aan sport omdat sporten gezond is en/of omdat ze het leuk vinden. Sommige sporten zorgen ervoor dat je een goed uithoudingsvermogen krijgt: de duursporten. Uithoudingsvermogen wordt ook wel aangeduid met de term conditie. Bij sporten als hockey bijvoorbeeld wordt conditietraining gegeven naast techniektraining, omdat het van belang is dat je gedurende een lange tijd kunt rennen.

Uithoudingsvermogen wordt vaak voorspeld aan de hand van de Shuttle Run test (piepjestest) of de Cooper test. Nadeel van zo’n voorspelling is, dat je er gemakkelijk naast kunt zitten. Het is veel beter om de conditie daadwerkelijk te meten. Dat kan met behulp van een maximale inspanningstest op een fiets of op een loopband. Tijdens zo’n test moet iemand zich inspannen totdat hij of zij echt niet meer kan. Om een uitspraak te kunnen doen over iemands conditie moet de persoon uitademen via een slang. De uitgeademde lucht wordt geanalyseerd en aan de hand van de hoeveelheid zuurstof die er in zit kan de maximale zuurstofopname berekend worden. De maximale zuurstofopname is een maat voor conditie.

Naast de maximale zuurstofopname is de hartfrequentie een veelgebruikte maat binnen de sport. Je kunt de hartfrequentie bijvoorbeeld gebruiken als indicatie voor de zwaarte van een training. Om dat nauwkeurig te kunnen doen, moet je ook weten wat de waarden zijn van zowel de maximale hartfrequentie als de rusthartfrequentie.

Tijdens dit traject kun je gebruikmaken van de faciliteiten van Bewegingswetenschappen om zuurstofopname en hartfrequentie te meten. De metingen die gedaan kunnen worden tijdens dit traject staan hieronder kort beschreven. Aan jou de vraag om een interessante onderzoeksvraag te formuleren die je met behulp van (een van) deze metingen zou kunnen beantwoorden. Je wordt begeleid door een student Bewegingswetenschappen.

Voorbeelden van mogelijke experimenten

1. Meten van de maximale zuurstofopname (VO2max). Tijdens een maximale inspanningstest op een fiets(ergometer) of op een lopende band wordt de uitgeademde lucht opgevangen en geanalyseerd. Op grond van de samenstelling van de uitgeademde lucht kan de maximale zuurstofopname worden berekend.
2. Meten van de maximale hartfrequentie. Tijdens een maximale inspanningstest op een fiets(ergometer) of op een lopende band wordt de hartfrequentie gemeten met behulp van een hartslagmeter. De hoogst behaald hartfrequentie is de maximale hartfrequentie. Volgens een vuistregel is deze gelijk aan 220 – de leeftijd (in jaren), maar de praktijk wijst uit dat de werkelijke maximale hartfrquentie daar 10 -15 slagen onder of boven kan zitten.
3. Meten van de hartfrequentie tijdens diverse activiteiten. Op deze manier kan, als iemands rusthartfrequentie en iemands maximale hartfrequentie bekend zijn, nauwkeurig bepaald worden wat de zwaarte (intensiteit) van diverse activiteiten is. De hartfrequentie wordt gemeten met een hartslagmeter.

Let op: om deze meting te kunnen doen, moet dus ook de maximale hartfrequentie (meting 2) worden uitgevoerd! Bovendien moet de rusthartfrequentie worden bepaald.

Programma

• Startbijeenkomst: 4 oktober 2018 (11:00-15:00 uur)
• Literatuurworkshop: 11 oktober (middag) – optioneel
• Meetdag(en): November 2018 (zelf afspreken met student)
• Statistiekworkshop: 18 december (13:00-17:00). Let op, deze vindt nu plaats op 20 november (13:00 – 17:00) aan de UvA, Science Park 904
• Posterpresentatie: 18 januari 2019 (13:00-16:00 uur)

Let op: Aanmeldingen zijn vanaf vandaag (10 september) gesloten!